Με την Επιχείρηση μέχρις στιγμής, και παρά τον ανταγωνισμό που έχει δημιουργηθεί στις εισαγωγές και προμήθεια φ. αερίου, να διατηρεί ένα στρατηγικό πλεονέκτημα, χάρις στον έλεγχο μεγάλου τμήματος των δικτύων διανομής, στο ευρύ πελατολόγιο της, τις αποκλειστικές συμβάσεις προμήθειας με την Ρωσική Gazprom, την Αλγερινή Sonatrach και την Τουρκική Botas και στα διεθνή έργα υποδομών που προωθεί (ήδη κατασκευάζεται ο διασυνδετήριος IGB με την Βουλγαρία, συμμετοχή ΔΕΠΑ με 20% στο FSRU της Gastrade στην Αλεξανδρούπολη, προώθηση αγωγού East Med κλπ).
Ως γνωστόν, η προσπάθεια της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ για τον μετασχηματισμό και αποκρατικοποίηση της εταιρίας μέσα από ένα σύνθετο σχέδιο διάσπασης της σε ΔΕΠΑ Εμπορίας και ΔΕΠΑ Υποδομών, με νόμο που είχε θεσπίσει η ηγεσία του Υπουργείου Ενέργειας υπό τον Γιώργο Σταθάκη, οδηγήθηκε κυριολεκτικά στα βράχια λόγω ελλιπούς προετοιμασίας, κακών εκτιμήσεων σε πολιτικό επίπεδο και διότι άλυτα εργασιακά προβλήματα του παρελθόντος εμφανίστηκαν αίφνης ως φαντάσματα που κυριολεκτικά στοίχειωσαν την όλη προσπάθεια. Με το εν λόγω σχέδιο να προβλέπει την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΠΑ εμπορίας, μέσω διαγωνισμού που θα οργάνωνε το ΤΑΙΠΕΔ, και την παραμονή της ΔΕΠΑ Υποδομών υπό δημόσιο έλεγχο.
Όμως ο ανωτέρω σχεδιασμός δεν μπόρεσε να υλοποιηθεί καθώς η χώρα μετά το Πάσχα εισήλθε σε προεκλογική τροχιά, με το ενδιαφέρον της ηγεσίας του ΥΠΕΝ να μετατοπίζεται στην πολιτική αρένα, με αποτέλεσμα το χρονοδιάγραμμα που είχε τεθεί για την διάσπαση να μην τηρηθεί αφού δεν μπόρεσαν να εκδοθούν εγκαίρως οι απαιτούμενες ΚΥΑ και άλλες παρεμφερείς διοικητικές πράξεις.
Τορπίλη στην όλη προσπάθεια απετέλεσαν τα λιμνάζοντα εργασιακά θέματα τόσο από τους μόνιμους υπαλλήλους της ΔΕΠΑ που έπρεπε να διασπαστούν ανάμεσα στις δύο εταιρείες, όσο και από τους 'εργολαβικούς' εργαζόμενους που εύλογα ζητούσαν νομιμοποίηση, μετά τον εμπαιγμό τους από διαδοχικές πολιτικές ηγεσίες, μέσα από κανονική πρόσληψη στην υπάρχουσα Επιχείρηση- ώστε μετά την διάσπαση να κατανεμηθούν νόμιμα ανάμεσα στις δυο εταιρείες. Κάτι τέτοιο δεν έγινε, και ούτε προλάβαινε να γίνει στα στενά χρονικά περιθώρια που προέβλεπε το αρχικό χρονοδιάγραμμα, με αποτέλεσμα εκτεταμένες κινητοποιήσεις και λευκές απεργίες από τους εργαζόμενους, γεγονός που συνέτεινε στην αποτυχία του όλου εγχειρήματος.
Σήμερα η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη καλείται να ξαναπιάσει από την αρχή τον μίτο της αποκρατικοποίησης της ΔΕΠΑ με τον αρμόδιο υπουργό Κωστή Χατζιδάκη να φαίνεται ότι προκρίνει το πλέον βατό και συνετό σενάριο μιας εταιρείας holding, αντί της διάσπασης σε δυο ξεχωριστά επιχειρηματικά σχήματα, στην οποία δίκτυα και διεθνή έργα θα αποτελούν διακριτές εταιρικές οντότητες από τις εμπορικές δραστηριότητες. Βάσει του υπό εκκόλαψη σχεδίου του υπουργού ΥΠΕΝ θα επιδιωχθεί η πώληση πλειοψηφικού πακέτου στην υπό διαμόρφωση εταιρεία holding σε στρατηγικό επενδυτή ακολουθώντας το πετυχημένο παράδειγμα της ιδιωτικοποίησης του ΔΕΣΦΑ.
Εδώ θα πρέπει να σημειώσουμε ότι η σημερινή ΔΕΠΑ, αλλά και το νέο σχήμα holding στο οποίο σύντομα θα μεταμορφωθεί, έχει να αντιμετωπίσει δύο σοβαρές προκλήσεις. Η πρώτη αφορά τον ανταγωνισμό από άλλες ενεργειακές εταιρείες, οι οποίες έχουν ήδη υφαρπάξει ένα τμήμα της αγοράς από την ΔΕΠΑ, και την ανάγκη για την Επιχείρηση να ανατρέψει αυτή την τάση εφαρμόζοντας μια επιθετική εμπορική πολιτική με στόχο να διατηρήσει το σημερινό μειωμένο μερίδιο της. Η προσπάθεια θα είναι εξαιρετικά δύσκολη γιατί η ΔΕΠΑ θα έχει να αντιμετωπίσει σοβαρούς και ισχυροποιημένους επιχειρηματικούς ομίλους οι οποίοι έχουν εισέλθει δυναμικά στην αγορά φ. αερίου παρέχοντας ευέλικτα μικτά συμβόλαια (ηλεκτρισμός-φ. αέριο) και ένα ευρύ φάσμα προϊόντων και υπηρεσιών.
Η δεύτερη πρόκληση έχει να κάνει με την ίδια την διαδικασία δημιουργίας της εταιρείας holding αφού αυτή προϋποθέτει πρώτα απ' όλα την επίλυση των εργασιακών θεμάτων με την πρόσληψη όλων των 'εργολαβικών' υπαλλήλων με νόμιμες διαδικασίες και παράκαμψη του ΑΣΕΠ, πράγμα που θα απαιτήσει ειδική νομική ρύθμιση. Εξίσου ακανθώδες είναι το θέμα αντιμετώπισης των χρεών από θνήσκουσες επιχειρήσεις βλέπε ELFE και ΕΒΖ), πράγμα που απαιτεί κυβερνητική απόφαση (δηλ. ή θα διαγραφούν τα χρέη ή θα διακοπεί η παροχή αερίου στις εν λόγω επιχειρήσεις με ό, τι αυτό μπορεί να σημαίνει για την βιωσιμότητα τους). Παράγοντες της αγοράς εκφράζουν σθεναρά την άποψη ότι εάν δεν επιλυθούν πρώτα τα ανωτέρω θέματα είναι εντελώς ανώφελο να ομιλούμε ή να σχεδιάζουμε οποιαδήποτε μορφή ιδιωτικοποίησης.
Τέλος, όπως έχουμε ήδη υποστηρίξει στο παρελθόν (βλέπε Σχόλιο μας στις 21/6/2108 με τίτλο "Οι Αλλαγές στην Ελληνική Αγορά Φυσικού Αερίου") οφείλουμε να επισημάνουμε εκ νέου ότι το όλο εγχείρημα ιδιωτικοποίησης της ΔΕΠΑ, στην μετοχική σύνθεση της οποίας συμμετέχουν τα ΕΛΠΕ με ποσοστό 35% (και άρα η Επιχείρηση είναι μερικά ιδιωτικοποιημένη) αποτελεί μια χρυσή ευκαιρία της κυβέρνησης να δοκιμάσει τις διεθνείς αγορές επιλέγοντας την πώληση ενός πλειοψηφικού ποσοστού (36% - 45%) μέσω του Χρηματιστηρίου Αθηνών. Όπως είναι σε θέση να γνωρίζει το πόρταλ, υπάρχει ήδη ζωηρό ενδιαφέρον από ξένους θεσμικούς επενδυτές, που κινούνται στην Ευρωπαϊκή ενεργειακή αγορά, οι οποίοι εκτιμούν ότι υπάρχουν εξαιρετικά θετικές προοπτικές για την ανάπτυξη της ΔΕΠΑ τόσο στην Ελλάδα αλλά κυρίως στην ΝΑ Ευρώπη, και άρα θα καλωσόριζαν την δυνατότητα αγοράς μετοχών μέσω IPO. Επιπλέον μια τέτοια επιλογή, δηλ. εισαγωγής στο χρηματιστήριο, θα βοηθούσε σημαντικά στην στήριξη του ΧΑ σε μια περίοδο συρρίκνωσης των εργασιών του μέσω του συνεχιζόμενου delisting σειράς εταιρειών κατά την τελευταία πενταετία. Ένα ισχυρό χρηματιστήριο όμως αποτελεί απαραίτητη συνθήκη για την επανάκαμψη της οικονομίας και την προώθηση της επιχειρηματικότητας.
Σε αντίθεση με την διαδικασία εξεύρεσης στρατηγικού επενδυτή μέσω διαγωνισμού του ΤΑΙΠΕΔ, η εισαγωγή στο ΧΑ χρονικά είναι μια πολύ πιο σύντομη οδός, χωρίς πισωγυρίσματα και εκπλήξεις από πλευράς συμμετεχουσών εταιρειών ενώ το αποτέλεσμα αναφορικά με τα προσδοκώμενα έσοδα είναι λίγο η πολύ προδιαγεγραμμένο αφ' ης στιγμής ετοιμασθεί το prospectus για το IPO. Υπό αυτή την έννοια, η κυβέρνηση καλείται να εξετάσει σοβαρά την προοπτική εισόδου της ΔΕΠΑ Holding στο Χρηματιστήριο Αθηνών καθότι αυτή αποτελεί μια δοκιμασμένη μέθοδο ιδιωτικοποίησης με τις διεθνείς αγορές έτοιμες να ανταποκριθούν θετικά λαμβάνοντας υπ' όψη το πολύ θετικό track record της Επιχείρησης και τις σημαντικές υπεραξίες που κρύβει στο ενεργητικό της.
Πηγή: https://www.energia.gr
