ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟΥ ΚΟΖΑΝΗΣ Κου Κυριακίδη Κώστα ΣΤΟ 6^ο ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΠΟΒΑΣ ΣΤΗΝ ΚΟΖΑΝΗ

   Επίσημοι προσκεκλημένοι, αγαπητοί συνάδελφοι ,φίλες και φίλοι συνεργάτες σας καλωσορίζω στην πόλη της Κοζάνης και σας εύχομαι καλή διαμονή ,όπως εύχομαι και καλές εργασίες στο διήμερο αυτό συνέδριο της ΠΟΒΑΣ, το 6^ο κατά σειρά συνέδριο κατασκευαστών που διεξάγεται υπό την αιγίδα του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου της Κοζάνης, και με τη συνεργασία του Συνδέσμου Σιδηροαλουμινοκατασκευαστών Νομού Κοζάνης.

Θα ήμουνα πολύ χαρούμενος αν το συνέδριο αυτό γινόταν κάτω από καλύτερες για τη χώρα και τις επιχειρήσεις μας , συνθήκες.

Δε γίνεται όμως, αλλά πρέπει να το παραδεχτούμε ότι διανύουμε μια δύσκολη οικονομική συγκυρία...αλλά και να την αναδείξουμε.

Πρέπει όντως να κοιτάξουμε μπροστά… συμφωνώντας απόλυτα με τον τίτλο του συνεδρίου μας ,

αλλά για να γίνει αυτό χρειάζεται να πάμε και πίσω…

να αναλύσουμε τα δεδομένα ,να δούμε τι έφταιξε, να συνειδητοποιήσουμε που βρισκόμαστε και να σχεδιάσουμε ρεαλιστικά, ξεπερνώντας τα ταμπού του παρελθόντος .

Σ αυτόν τον σχεδιασμό πρωταγωνιστικό ρόλο θα πρέπει να παίξει η βάση , δηλαδή όλοι οι συνάδελφοι κατασκευαστές , μικροί και μεγάλοι ,σαφώς και η ΠΟΒΑΣ με τα ικανά στελέχη της.

Σ αυτό το σημείο πρέπει να πω κάτι που το θεωρώ πολύ σημαντικό ,όμως και αναπόφευκτο… Δεν έχουμε την πολυτέλεια να μαλώνουμε μεταξύ μας …όλοι μαζί είμαστε υποχρεωμένοι να οδηγήσουμε τον κλάδο μας εκεί που του ανήκει… σε ένα τραπέζι διαλόγου…. Με ένα στόχο…..

Χωρίς να θέλω να κουράσω θα παρουσιάσω κάποια στοιχεία που εγώ θα τα χαρακτήριζα ανατριχιαστικά ή αποκαρδιωτικά για τον κλάδο ,είναι όμως πέρα για πέρα αληθινά και ενδεικτικά της σημερινής κατάστασης.

Η προστιθέμενη αξία του στενού πυρήνα των Κατασκευών μαζί με τις υπόλοιπες δραστηριότητες που εντάσσονται στον τομέα είχε διαμορφωθεί σε €22,5 δισεκ. ή 11% του ΑΕΠ το 2006.

Ωστόσο, εξαιτίας της οικονομικής κρίσης η προστιθέμενη αξία των Κατασκευών είχε υποχωρήσει το 2013 σε €8,1 δισεκ., (περίπου 4% του ΑΕΠ).

Σημαντική ήταν η επίπτωση της κρίσης και στην απασχόληση, η οποία περιλαμβάνει πλήθος ειδικοτήτων και επαγγελμάτων.

Συνολικά στον ευρύτερο τομέα των κατασκευών η απασχόληση διαμορφώθηκε το 2013 σε 287 χιλ. άτομα (8,7% της συνολικής απασχόλησης), έναντι 589 χιλ. το 2008 (13% της συνολικής απασχόλησης). Διαπιστώνεται, επομένως, ότι οι Κατασκευές επηρεάστηκαν περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο κλάδο από την κρίση που διέρχεται η ελληνική οικονομία τα τελευταία χρόνια.

Επισημαίνω ότι δεν είναι δικές μου αυθαίρετες εκτιμήσεις αυτές.. είναι στοιχεία από εμπεριστατωμένες μελέτες του ΙΟΒΕ.. και συνεχίζω….

Για κάθε €1 που δαπανάται στον τομέα των κατασκευών προστίθενται €1,8 στο ΑΕΠ της χώρας, εκ των οποίων €0,4 καταλήγουν στα ταμεία του κράτους.

Αντίστοιχα, για κάθε €1 εκατ. αξίας που παράγουν οι κατασκευές, δημιουργούνται 39 θέσεις εργασίας στην οικονομία, εκ των οποίων 13 αφορούν άμεσα τον κλάδο των κατασκευών.

Σε όρους απασχόλησης, και λαμβάνοντας υπόψη τις πολλαπλασιαστικές επιδράσεις, η συνολική συνεισφορά της κατασκευαστικής δραστηριότητας υπολογίζεται σε 440,6 χιλ θέσεις εργασίας.

Η αναλογία της συνολικής προς την άμεση επίδραση στην απασχόληση (3 προς 1) σημαίνει ότι για κάθε θέση που δημιουργείται στον κλάδο των κατασκευών, δημιουργούνται / στηρίζονται συνολικά 3 θέσεις εργασίας σε όλη την οικονομία.

Στα σημαντικά ευρήματα κατατάσσεται και το γεγονός ότι εκτός από την αδυναμία χρηματοδότησης νέων κατοικιών τα τελευταία χρόνια παρατηρείται και μείωση στις δαπάνες συντήρησης και επισκευής των υφιστάμενων κατοικιών.

Το 2008 η δαπάνη για επισκευές ή συντήρηση κατοικιών προσέγγισε τα €150 εκ. ή το 1,4% της συνολικής καταναλωτικής δαπάνης των νοικοκυριών, ενώ το 2013 η δαπάνη είχε υποχωρήσει στα €52 εκ. (0,7% της δαπάνης).

Δεν είμαι όμως αριθμολάγνος, άνθρωπος της πιάτσας είμαι, αλουμινας, όμως σήμερα αυτά τα στοιχεία δείχνει η πιάτσα!!!

Σας ξέρω…σας καταλαβαίνω, βλέπω τις αντιδράσεις σας….κι εγώ το ίδιο σοκ έπαθα διαβάζοντας τα.

Και σα να μη φτάνουν όλα αυτά έρχονται και οι ακόλουθες διαπιστώσεις ή προτάσεις…

Οι επαΐοντες λένε…

Στην Ελλάδα υπάρχουν περίπου 8 χιλιάδες συνάδελφοι που ασχολούνται με το Αλουμίνιο και το Σίδηρο, όταν στην Ιταλία ο αριθμός είναι μόλις 3 χιλιάδες!!!!

Αυτό αναδεικνύει την ανάγκη μετάβασης του ευρύτερου κλάδου των κατασκευών σε νέα επιχειρηματικά σχήματα που θα ξεπεράσουν το πρόβλημα του κατακερματισμού της αγοράς.

Ας το δεχτούμε επαΐοντες είναι….

Λένε επίσης ότι μοναδική ουσιαστική διέξοδος για τις μεγάλες επιχειρήσεις του κλάδου είναι η στροφή στην υλοποίηση έργων στο εξωτερικό, καθώς στην Ελλάδα η οικοδομική δραστηριότητα έχει καταρρεύσει και δεν θα ανακάμψει σύντομα.

Σημειώνουν πως ευκαιρίες ανάπτυξης για τον κλάδο μας υπάρχουν στην ανάπτυξη έργων υποδομής άλλων κλάδων (τουρισμός, ναυτιλία, εξοικονόμηση ενέργειας, περιβαλλοντικά έργα κλπ.) και στην ενεργειακή αναβάθμιση-εκσυγχρονισμό υποδομών για την επίτευξη στόχων ενεργειακής εξοικονόμησης που τίθενται από την Ε.Ε.

Πολύ σημαντικό αυτό , ότι το υλικό το οποίο μας συνδέει όλους αποτελεί κομμάτι στις στοχεύσεις της ΕΕ. Και μάλιστα υποχρεώνει την πολιτεία για την επίτευξη των στόχων της.  

Και στον τομέα της παραγωγής προτείνουν επενδύσεις στην ανάπτυξη νέων υλικών (π.χ. ψυχρές βαφές, οικολογικά προϊόντα) που μπορούν να υποκαταστήσουν τα εισαγόμενα.

Τέλος στον τομέα της εκπαίδευσης προτείνουν τη δημιουργία μεταδευτεροβάθμιων σχολών που θα προάγουν ενδιάμεσα επαγγέλματα (π.χ. εργοδηγοί) και που θα μπορούσαν να διορθώσουν ελλείψεις σε μεσαία επαγγέλματα που παρατηρούνται στις επιχειρήσεις, ενώ παράλληλα προτείνουν μέτρα όπως η διεύρυνση της πρακτικής άσκησης ώστε να συνδέσουν αποτελεσματικότερα τους αποφοίτους αει ,τει με την αγορά εργασίας.

Κάναμε προσπάθεια μεγάλη στο Επιμελητήριο Κοζάνης και είχαμε αποτελέσματα….

Τι δε μας λένε όμως ;;;

Είναι το πρόβλημα οι πολλοί αλουμινοκατασκευαστές; Είναι λύση να τους "σβήσουμε" ή να τους "ενώσουμε" σε μεγάλα σχήματα;

Υπάρχει η μας διμηουργησαν η διαμόρφωσαν αυτή την κουλτούρα σε εμάς τα προηγούμενα χρόνια;;;;;

Πως θα ανταπεξέλθουν σε μεγαλύτερα γενικά έξοδα, την στιγμή που δεν υπάρχει τραπεζική χρηματοδότηση ενώ παρατηρείται ελάχιστη ή ανύπαρκτη "ζήτηση", ελλείψει εισοδήματος αλλά και ψυχολογίας στην αγορά;

Ποια διέξοδος μπορεί να υπάρχει στο εξωτερικό, όταν στο εσωτερικό η παραγωγή δημοσίων έργων έχει βαλτώσει από μη πληρωμή του Δημοσίου για εκτελούμενα ή εκτελεσθέντα έργα;;;; Ποιους αφορά αυτό; Τους λίγους ή τους πολλούς;;; Εδώ πρέπει εμείς ,οι εκπρόσωποι του κλάδου ευνοώ να ξεκαθαρίσουμε ότι είμαστε και με τους μικρούς και πολλούς -, όμως και με τους μεγάλους και λίγους !!!!!

Ποιος ο εθνικός σχεδιασμός στην αγορά ακινήτων ποια ή σοβαρότητα και η υπευθυνότητα όσων σχεδιάζουν πολιτικές;

Ποια η αξιοπιστία ακόμα και του πιο δημοφιλούς προγράμματος όπως το "Εξοικονομώ Κατοίκων" με αλλεπάλληλες αλλαγές και περισσή ταλαιπωρία για τα νοικοκυριά και για μας τους ίδιους ;

Έχει νόημα η εκπαίδευση αν δεν υπάρξουμε εμείς;

Που και πως θα βρει εργασία ο νέος αν δεν υπάρχουν νοικοκυριά αν δεν υπάρξει εισόδημα και αν δεν υπάρξει ψυχολογία ώστε αυτό να διοχετευθεί στην αγορά;

Πότε θα σταματήσουμε ως κράτος την επίθεση και την υπερφορολόγηση στην αγορά ακινήτων;

Με αυτά τα ξεκάθαρα και ταυτόχρονα κρίσιμα ερωτήματα φτάνω και στα κρίσιμα ζητήματα της στήριξης αλλά και της προοπτικής του κλάδου.

Δε θα χρησιμοποιήσω ούτε μελέτες ούτε ειδικούς αλλά θα μεταφέρω την εμπειρία μιας ζωής, που πιστεύω πως είναι αυτό που χρειάζεται σήμερα η χώρα…

Και η χώρα χρειάζεται πεφωτισμένους ηγέτες και πράξεις, πράξεις μικρές αλλά με ξεκάθαρο μήνυμα για την αγορά...

Και δε θα μιλήσω για τις κλασικές αναφορές σε θεσμικά ζητήματα όπως η μείωση της φορολογίας ,το ασφαλιστικό σύστημα με τις εξοντωτικές εισφορές , η καταπολέμηση της γραφειοκρατίας και η άρση της πολυνομίας που σταθερά εμποδίζουν ότι παραγωγικό υπάρχει στη χώρα…

Δε θα μιλήσω ούτε για την πολυπόθητη ρευστότητα που έχει μετατραπεί σε κυνήγι μαγισσών…Είμαστε η μόνη χώρα που προσδοκούμε ανάπτυξη με κλειστές τράπεζες ….έλεος πια !!!!

θα μιλήσω όμως για τα παρακάτω που τα περισσότερα αν όχι όλα από αυτά έχουν βιωματικό χαρακτήρα.

---Πρέπει λοιπόν να γίνει ξεκάθαρος επανασχεδιασμός του προγράμματος εξοικονομώ με σχεδιασμό από κάτω , δηλαδή προσαρμογή στις ανάγκες των νοικοκυριών και των επαγγελματιών και όχι στις ανάγκες των τραπεζών..

το κέρδος για αυτές θα έρθει ως φυσικό επακόλουθο της ομαλής ροής του προγράμματος.

Επίσης πρωταρχικής σημασίας ανάγκη είναι να αυξηθούν σημαντικά οι πόροι που διατίθενται για το συγκεκριμένο πρόγραμμα και αν είναι εφικτό να μοχλευτούν, και εμείς στην περιοχή μας δουλεύουμε γι’ αυτό ….μικρή αναφορά στο ΕΤΕΑΝ

• Πρέπει ταυτόχρονα να ενεργοποιηθούν άμεσα και με γενναίες χρηματοδοτήσεις όλα τα χρηματοδοτικά εργαλεία ώστε να στηριχθούν τόσο οι επενδύσεις και ο εκσυγχρονισμός του κλάδου, όσο και οι υπόλοιποι κλάδοι της οικονομίας η ανάπτυξη των οποίων έχει έμμεση αλλά απτή επίπτωση στο τζίρο και την προοπτική των δικών μας δουλειών.

• Ο σχεδιασμός οφείλει να είναι εθνικός χωρίς όμως να υπολείπονται σημαντικές τοπικές πρωτοβουλίες όπως αυτή των μετεγκαταστάσεων της Ποντοκώμης και άλλων οικισμών λόγω της εξορυκτικής δραστηριότητας της ΔΕΗ.

• Ίσα ίσα αυτές πρέπει να αναδεικνύονται και να αποτελούν μηνύματα και λαμπρά παραδείγματα προς την κεντρική διοίκηση.

----Η υλοποίηση των πολιτικών αυτών δεν είναι ούτε νομική υποχρέωση, ούτε περιβαλλοντικό ζήτημα ούτε καν κοινωνικό. Είναι ένα ζήτημα σύνθετο με ξεκάθαρο αναπτυξιακό χαρακτήρα καθώς ενεργοποιεί τόσο τις τοπικές κοινωνίες όσο και τους κλάδους που σχετίζονται με την υλοποίηση τέτοιων πολύπλοκων αλλά ζωτικής σημασίας ενεργειών με ξεκάθαρο αντίκτυπο στην απασχόληση και στην ευημερία των τοπικών κοινωνιών

• Πρέπει να μιλήσουμε και να εξετάσουμε τις περιπτώσεις συνεργατικών σχηματισμών αλλά και των επιχειρηματικών συνενώσεων, όχι όμως ως θέσφατο , ούτε ως αναγκαστικό αποτέλεσμα   της συρρίκνωσης του κύκλου εργασιών μας αλλά ως μια δυναμική διαδικασία μετεξέλιξης του κλάδου με κύρια χαρακτηριστικά τη βιωσιμότητα και την εργασία...
• ξέρετε δε μου αρέσει η λέξη απασχόληση την απεχθάνομαι.. μου αρέσει η λέξη εργασία…

• Πρέπει τέλος να εξασφαλίσουμε και να διαθέσουμε τους απαραίτητους πόρους ( χρόνο και χρήμα ), σε κάθε τι καινούριο και εξελικτικό για τον κλάδο μας…

Να ενσωματώσουμε νέες μεθόδους παραγωγής και να εξελίξουμε τα προϊόντα μας δημιουργώντας νέα υλικά αλλά και νέες μεθόδους κατασκευής.

Να ελέγξουμε το κόστος παραγωγής και να εφαρμόσουμε σύγχρονες μεθόδους διοίκησης αλλά και marketing.

Να επενδύσουμε στη διαρκή εκπαίδευση και την ενημέρωση πάνω στις νέες εξελίξεις που στο χώρο μας είναι ραγδαίες και ταχύτατα αναπτυσσόμενες.

Το συμπέρασμα μου είναι .. και ας το κρατήσουμε όλοι μας μέσα μας.

Δεν τα παρατάμε ….

Αγωνιζόμαστε … όλοι μαζί όμως…

Πρωταγωνιστούμε…

Δημιουργούμε …. για εμάς,

για τις οικογένειές μας ,

για την κοινωνία,

για τη χώρα μας.

Σας Ευχαριστώ από καρδιάς…καλή μας επιτυχία…..